ببین، سه تا از بچه ها تو بدترین شرایط و موقعیتن، ولی آرامششون از همه بیشتره!!
نخند ! ازشون یاد بگیر.
چطوری؟
یکم فکرکن،پیدا میکنی!
تبلیغات
کلمات کلیدی
رهبر انقلاب در هنگام تعطیلات سال نو مسیحی به دیدار خانواده‌های شهدای ارمنی و آشوری تشریف می‌برند و این خانواده‌ها را به صورت ویژه‌ای تکریم میکنند. در کتاب مسیح در شب قدر که مربوط به خاطرات این جلسات است، آمده:مادر شهید ارمنی در جلسه با آقا می‌گوید: حاج‌آقا راست می‌گویند؛ من خودم عاشق هیئتم، محرم هر شب می‌روم. تازه جمکران هم رفته‌ام. وقتی این را به ایشان می‌گویم، اصلا تا اسم جمکران را می‌شنوند، یک لبخند زیبا میزنند و می‌گویند: جمکران؛ به‌به.
گفتم که من نامه نوشته‌ام و در چاه جمکران انداخته‌ام.
- رهبر:حالا آن نامه را نمیخواهد آنجا بیندازید. شما جمکران اگر رفتی، برو آنجا، یک آقای وجود دارد که بدان این آقا می‌شنود حرفت را. مخاطب قرارش بده. خودت بدان داری با یکی حرف می‌زنی. با او حرف بزن، بدان که خدای متعال جواب می‌دهد. تردید در این نداشته باش، درست می‌شود. نامه داخل چاه و اینها لزومی ندارد. نه یک سند درستی دارد، نه لازم است. حال به فرض، سند هم داشته باشد، چیز لازمی نیست. آنهایی که قدرت کار را دارند، می‌توانند تصرف کنند، آنها محتاج به نامه نیستند. وقتی خواستی حرف بزنی، به حرکت درمی‌آید، به حرف درمی‌آید. برو با دلت با آنها حرف بزن.
- من یک وقتی شعری گفته بودم درباره امام زمان (سلام‌الله‌علیه) رفتم جمکران و خب، تضرع و توجه و نماز و همین اعمال که هست، دیدم آرام نمی‌گیرم. راحت نمی‌شوم. بلند شدم و ایستادم. دفترم هم در جیبم بود، دفتر شعر. درآوردم، گفتم آقاجان این شعر را برای شما گفته‌ام، می‌خوانم برایتان. شروع کردم شعر را خواندن، آهسته البته. هیچ‌کس هم متوجه نبود. یک غزلی بود از اول تا آخر غزل خطاب به حضرت خواندم. گمان می‌کنم تأثیری که آن غزل در حال من کرد، آن نماز مخصوص و آن چیزها نکرد. آدم با دلش که حرف بزند، این‌طوری است.
در پانوشت این خاطره شعر مذکور این‌گونه آمده است:
دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو
سپند وار زکف داده ام عنان بی تو
ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ
زجام عشق لبی تر نکرد جان بی تو
چون آسمان مه آلوده ام زتنگ دلی
پر است سینه ام ز اندوه گران بی تو
نسیم صبح نمی آورد ترانه ی شوق
سر بهار ندارند بلبلان بی تو
لب از حکایت شبهای تار می بندم
اگرامان دهدم چشم خونفشان بی تو
چون شمع کشته ندارم شراره ای به زبان
نمی زند سخنم آتشی به جان بی تو
ز بی دلی و خموشی چون نقش تصویرم
نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو
عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم
چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو
گزارش غم دل را مگر کنم چو امین
جدا از خلق به محراب جمکران بی تو [۱]
تبه کردم جوانى تا کنم خوش زندگانى را چه سود از زندگانى چون تبه کردم جوانى را
جوانان از علی اکبر بخواهید هر چه میخواهید
چرا بعضی در زندانها، در هنگام مرگ و حتی زمان تبعید و اسارت و بریده شدن گردن ، آرامش خود را حفظ میکنند در حالیکه بعضی در خانه های مجلل و.. ناراحت و پریشان بنظر میرسند؟!
چرا بعضی در برابر ناملایمات کوچک فورا دست به انتحار میزنند ولی بعضی همچون کوه دربرابر حوادث و مشکلات استوار می ایستند؟!
چرا بعضی حتی با داشتن اعضای ناقص یا محرومیتهای شدید دیگر با نشاطند ولی بعضی با نداشتن هیچیک از اینها در رنج و عذابند؟!
دریافت حجم: 1.71 مگابایت ،22 ثانیهپاسخ امام به سوال خبرنگار :چه احساسی دارید از برگشت به ایران(بعد از تبعید)!
امام: هیچی.
سه آزاده سه دلداده سه نوشیده به یک باده یکی ساقی یکی ساغر یکی سیمین بر کامل
یکی بر دوش پیغمبر یکی بر زانوی حیدر یکی در سجده داور به لطف حق شده نائل
علی بن الحسین است و حسین است و ابو فاضل