دریافت
حجم: 2.3 مگابایت
ایجاد یاس مهمترین ابزار سلطه دشمن بر جوامع است
امام على علیه السلام فرمود:
"باید به آینده امیدوار، و از گذشته مایوس بود"
خطبه 114 نهج البلاغه
روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد.
رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.
همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.
"مرد" را به " همتش" بنگر، نه به " ثروتش"!!
"زن" را به" نجابتش" بنگر، نه به" جمالش"!!
"دوست" را به" وفایش" بنگر، نه به"کلامش"!!
"عاشق" را به" صبرش" بنگر، نه به" ادعایش"!!
"مال" را به" برکتش" بنگر، نه به "مقدارش"!!
"خانه" را به" آرامشش" بنگر، نه به" بزرگیش"!!
"دل" را به" پاکیش" بنگر، نه به" صاحبش"!!
"فرزند" را به" ایمانش" بنگر، نه به" وفاداریش"!!
* پدر * و * مادر* را فقط، بنگر ! بنگر ! بنگر ...!!
روز (""" مادر """") و ولادت بزرگ بانوی دو عالم
((((فاطمه زهرا س ))) رو به همه عزیزان مخصوصا
بانوان و مادران بهشتی، تبریک میگم.
آرامش پایه همه خوشی ها و لذتهاست. اگه بخاطر یه لذت،آرامش خود را از دست بدیم در واقع اون لذت رو هم از دست دادیم. هیچ خوشی و لذتی نباید ارامش ما را بهم بریزه. لذت گناه تو ذاتش توؤم با استرس و نگرانیه و موجب سلب آرامش است.